Nihohaleyaler

     İnce belli çay bardağımın en şekerli kısmında eriyor bazen hayallerim. Bazense içki dolu bir bardağın diplerinde kayboluyor, acı bir tad bırakıyor her yudum alışımda damağımda. Karavana atlayıp uçsuz bucaksız bir gezintiye çıkıyor ütopyalarımda. Her şeyi ve herkesi geride bırakıyor kerata, minik bir tebessümü yapıştırıp da suratına. İnce belli bardakta çayını yudumluyor bazen, bazense kaybediyor kendini loş bir içki masasında. Kelimelerden bir dünya inşa ediyor kendine, belki de bir duble yazar triplerine giriyor kendi kendine. Sonra ufuklarda kaybediyor bakışlarını, şairane bir tavırla yudumluyor önündeki bol şekerli Türk kahvesini. İki lafın belini kırıyor gömüldüğü kitabın yaprakları arasında, iki yudum alıyor sigarasından da kapatıyor gözlerini. Bırakıyor rüzgarın o rahatlatıcı esintisine her şeyi, alıp bütün saçmalıkları götürmesini bekliyor.


     Hatta o kadar üşengeçtir ki saatlerce oturuyor orada, 2-3 çayla cilalıyor dumanın içine nüfuzlanışını. Sonunda kalkabildiğinde ise fark ediyor o kaçınılmaz gerçeği; karavanı çalmışlardır yaa kör olası çöpçüler. O da atlıyor umutsuzca minibüse, sülale katliamı yapıyor bir taraftan da sövüşleriyle. Kör olası çöpçüleer, karavanı götürmüşler...


     " Olsun. " diyor sonra, atıyor at gözlüklerini çıkarıp. Çok sinirli olsa da bunun altından da kalkabileceğini biliyor. Sinirine hakim olamaz aslında ama bu sefer direniyor içindeki o nöronlar arası impuls geçişlerine. Polyannalaşıyor bir anda; ama realizeleşmiş bir Polyanna. Yine yapıştırıyor o aptal gülümsemesini. " Siktir et " diyor, " hayat güzel. " Ama yine de söylemeden edemiyor şunu: " Çöpçüler ulan, Allah çetrefilli yollardan belalarını üzerinize serpiştirsin. Pezevenksitiriyalar. "


     Sonra açıyor gözlerini karavanda. Şaka mı ki bu? Rüyaymış hepsi. Zaten karıştırır hep onları, gerçeklerle rüyalar arası arafın içine gömülür her zaman mışıllarken. Ütopya da o nüansın hangi tarafında kalır ya, tartışılır. Neyseciğime işte bu da o nüansın sol çaprazında kalan cinsten bir gerçeklik karmaşasıymış. Olsun yine de, o gülüyor kendi kendine, " Nihohaleyaler. "

 

Bu da Karayip Korsanları'ndaki gemilerden biriymiş. Şimdi atlayıp buna gitmek vardı bir yerlere. Jack'i de aldık mı yanımıza, tamamdır yiaaa.