Yorgunlukla yoğurulan yoğun hissiyat-ı devinimlerinde insanın, bir dublesinden tutulup getirilmiş tomarlarca sayfayı dolduracak kelimeleri birikir de dudakları kıpırdamaya mecal bulamadığı için mealleri içine kilitlenir. Ve edasında bakışlarından dışarı fırlayan bir karaltı bulanıp gecenin sessizliğinden süzülerek zihninin yüzeyine bir parazit olarak yerleşir, mülteci serzenişlerinde dizelerine düzensiz bir kalp atışı hakim olur; nikotine bandığı kirpiklerinde ıslak...
