Deliliğin yürekteki denkleştirilmiş halini dinç bir kafa ile dile yerleştirince insan, demini yürekten alan bir çay gibi taramalı tüfekten dağıtır etrafa sezgilerini, heyhat!
Dev bir antilop sırtında suratımda bir gülümseme ile dolanıyorum göklerin kuytu sokaklarında. Dudağımda bir melodi, ses tellerimde duru bir katliam. Cebimden zamanın dumanları yayılıyor etrafa, eskizi çizilmiş bir yankının içinden damarıma çekiliyor bütün saçmalıklar....
