Karbonun Oksijenle İzdivacı

     Dünyalının hulyalı bakışlarından sümüklünün üryanî yakarışlarına geçişlerdeki o "saniyeleri sindiremeden saatlere karışma" haline dahi alışamadan günler salatalık gören kedi misali zıplıyor da içteki Karadenizli dışına "Bir dur da." diyemiyor bu savruluşta; heyheyleri başında meymeyleri dudağında keyifleri de kendi zaman çizelgesinde bir şeyler - nitelendiremeyişlerde yardıma koşan "şeyşey" - arıyor; ama maalesef evren bir türlü mesajlarına çıkmayınca düşüncelerin ayazında açık kalan pencereden fırlayan kedinin tırmıklarında çığlık atacak meseleler birikiyor tektek; güneş içeri girmesin diye farkındalığa çekilen perdeler mütevelliyetinde - mütevellit reformu! - olağandışılıklar normalleşiyor ve sonra günümüzün en tehlikeli hastalığı zerk olup zihinlere "sıradanlaşıyor" bütün tuhaflıklar aheyahey.


     Yanılgılar tırnaağmı kırmışken heyet-i mübayenetlerden bir yargı teşrif edip elimdeki imgeleri yürütmeye çalışıyor, kareteci kimliğimi evde unuttuğumdan "patlayan kalp tekniği"ni uygulayıp tarantulaları üzerine salamıyorum; salama talim bir fıstık gibi parçalanıyorum çatçat. Pusulası damdan düşmüş zihinlere hibeli necasetlerin suni kerametlerine ahmakça bir hayranlığın bönlediği karmaşada pürüzleniyoruz böylece; öyle bir pürüz ki bu "sevgili"yi yumuşak g(burada yok muydu?)'lere kaptırıyoruz yozyoz.


     Atmosferin ortasındaki yalnız bir karbonun oksijenle izdivacından bile saçma bir mayhoşluk kuruntulara yapışabiliyor, sanki bir çeşit güneşe nem kaptırma çabası anlamsızlıkla valse kalkıyoor. Bir düşününce; yakılan gemiler aslında takaymış, devrilen de çam değil sadece düşen bir çanta imiş. Zıvanadan değil Zigana'dan çıkılmış ve o göz yumuşlardaki ağız açıklığında saklambaçtaki 1-2-3'leme samimiyeti varmış...


     Sek sek oynayan birkaç kelimenin, metanetini bileklerine bağlayan bir ilgece dönüşüp isimlere savaş açmasındaki o anarşist tamlama gibiydik. İçinde fazlasıyla taşlama vardı; ama içince tam bir Mecazi Mürsel, bazen de arkadaşı Hüsnü'nün tahlil sonuçlarını almak için hastaneye koşan bir yardımsever. Ama Arif'e karşı hep bir tecahüllük hali vardı sanki ve açıkçası biraz da tarizdi. Aslında içinde lugatı maneviyata - klavye daha zorlama diye haykırışlarda laylay - maddi tazminat açacak gibi tezatlıklar da vardı. Ama iyi sayılabilir, hoştur da, yokuş değil ama bir yok oluştur - ha ha -.

Müziğine sarılılası-gillerden. 

Sadece Bir Tık ile Devamı Ekranınızda Tatatam! »

Örs Üzengiyi Çekiçle Parçalıyor

     Pestenkerani ilişmiş dudaklardan sızan fena bir zırva üzerimizde bulut olup parçalı hayalleri vakumluyor bak, ses tellerine kıvrılmış yalan makinesi ötmesin diye bu bağırışlar; sanki ferasetin vantuzu ya zamanın bıyıkları cımbızla çekilesi çekilmez adamları, bir paraşüt lazım da nereye atlasam ooo pitipitileyemiyorum ki, hayda!

     Fikir usta bürünmeyince somut bir varlığa, dıkşan efektinin katkılarıyla iliştiriliyor düşünceler bambambam; efektif bir direktif ile her şey şimdi tastamam! Halbuki dondurma pompalanan kalpleri - Aslında düşününce güzel bir şey mi sanki? - güneşte bırakabilir ve içteki yağları dıştakilerle eritip atmosfere bırakabilirdik de olmadı, buzdolabına dönmüş şehrin sebze bölümündeki hıyarlara dönüşmek tercih edildi hatta ve hatta bir hattat tarafından alın yazısına yazıyla resmedildi - Betimleme gibi bir şeydi ama kimse betimlenmedi... -.

     Deliriyorum mütemadiyen ben de, zalımın azot döngüsüne plağımı yerleştirip sisli bulutların içinden geçiyorum tığ görünümlü ezgilerimle. Öhöhö! Karbonlar oksitliyor hücreleri; örs üzengiyi çekiçle parçalıyor, geçmişten bir melodi dokunup kirpiklerime geleceği kalbine yakın bir yerden piçaklıyor. Tüm notalar Do'yu terk ediyor sesimi duyunca, Mi "Miyop olsaydım da görmeseydim bu günleri." diyerek komikmişçesine -miş'li zamana hikayeler fırlatıyor. Şarkılardan yayılan dalgalarda rüzgarla sörf yapmaya başlıyorum ben de; eksik tahtaları değerlendirme çabasından geri dönüşüme katkı mahiyetinde deliyiz dostlar ve savruluyoruz tepesinde şehrin ışıklarının aydınlatamadığı dehlizlerin.

     Zamanın tahririnde sayfaların kelime taciriyim ve evrenin bütün nimetlerine talibim be ahali de hisleri tecritler aldı, insanlarsa ahmak ticaretinden ambale; ama "ambalaley ambaleyo hooo leyya" tipinde eğlenceli değil maalesef. Dilek kutusunda unutulmaya mahkum bir kağıt parçasının gelecekte bir origamiye dahil olup kendini cismetme hayaline evrenin kahkahaları eşliğinde demlenirken ruha elemden bir ihtiva yayıldığı sırada tam optimistlik bir ihtilali inceldiği yerden kopartacakken Fa uğruyor yanıma, "Faul yaptın." diyor; bana ulan bana! Ey Fa sen kimsin ki sol anahtarından çıkma halinle müziğimi eleştirirsin, şimdi insanları tıkaçlayacağım ki kimse duyamayacak artık sesini. 
     Bu gözlerdeki açlık hali gözlememe pattes olup düşer bir gün elbet; peynirle eriyip gider metabolizmik bir atlet edasıyla.

     Kafasının üzerinde dönen fikirleri izleyen gözlerin daldığı denizlerdeki bir taş parçasının üzerindeki yosuna takılmış ayakların çırpınışlarına gülen hamsi bakışlı levreğin sofralarda yerini aldığı bir döngü benzerinde ilahilere adalet ısmarlayan onlarca çiziktirme arasından sıyrılan o kelam kimin dudaklarına façalanmış ya; timsah desenli iguanalara taş çıkarıyor bu matruşka halleri insanın; dişler macuna ihtiyaç duymuyormuş da sanırım yalan sözlerle fırçalanmış - Nedensiz bir random gülüş ardından bir  "hönk?" alalım buraya. -.

    Şimdi elimde kalan sadece La ve Re derken bir dalavereyle onları da kandırdı eşek sıpası Fa, sessize alındım bir titreşimlik vızzzzım bile kalmadı gücüm yetmiyor. Of, of ki ne oflar biriktirdim pimini çeksem karşıki dağlar horona kalkar, salsa temposunda çifte telliye başlar.

     Bu arada, Cumhuriyet bayramımız kutlu ola, nice cumhuriyetlere nail olabilmek dileğiyle. 

Olduramadım, olduramadın, olduramadılar ambaleyyoolar.

Sadece Bir Tık ile Devamı Ekranınızda Tatatam! »

Daralan Ruhu Basenlere Yönlendirmek

     Kaleme sığmıyor kelimeler teşhisi de obezli lirik anteni, bir nevi endokrini kafayı yemiş hale gelen dünyanın ruhtaki kalorileri imiş. Derileri gevşiyor kelimelerin, gözleri televizyona kitttlenirken çat diye kırılıyor gerçekliğe tahsis edilmiş hücrelerin içindeki sarmal yapıcıklar. Endoplazmik üzüme retikulümlenmiş vaziyette dumanı tüten dudaklardan süzülemiyor artık düşüncelere dair sövüşlerin tatlı dilemmaları, kıssstırıyorlar sesleri sanki kumandadan. Nerede zamanın hurafelerinden patlama dilek ağaları, bakınız ben bir dilek tuttum mumlar aleminden kovulan bahtımı geri verin de bırakayım keratayı. 

     Haydi karşılıklı kozlarla bir poz verelim ardından iki zahiri sırıtış safsatasıyla keskinleştirip bir etiket de nakşettikten sonra geleceğe bahşedelim ahmaklığımızı. Dijite ediliyoruz tanrım kaç piksel bendeki yürek bir bakar mısın? Tuş kilidimi bozdum sanırım dışa kapandı sanrılarım. Canhıraş bir dehşet vukuat sahibi bu aralar duygudurumda rokfor peynirli zelzeleler, ebemkuşağından fırlama silkeniş halleri ortaya serili görüntüler filan var.

     Taaam seni düşünürken rastgeldiğim bu evrenin biyometrisinde kaç oksijene bedelsin de katlediyorsun hislerin feriştahını? Hayatın hangi aksamında böyle aksıyoruz kendimizden de yönü bulamıyorum, yer bildiriminden konum çıkmıyor ıslak zeminde kayınca şaftı. Tayini çıkan sözlerin tamiri bıkan özveride mi ya da bu düzlemde eğrilen girdilerin suratında oluşan bir tekmede mi saklı? Diyet evrenindeki çikolata gibi yasaklıyım hüzünlerine hayat, damakta sevimli olsan da basende müebbet mahkumiyetin var; yemezler – yanaktaki çikolata parçasından selamlar! –.  

     Sözcüklerin tütsülenmiş buharında cızırdıyor dağılmış yüklemler, mangal yüreği közlenmiş dünyanın kömürlerini harlamak için olabilir. Havayı da kendimize benzettik o da bizden; bizim gibi dengesiz artık, öyleyse atmosferlerden yağdır üzerime canım birazcık şansın kırıntılarını da çivileyelim bunu tarihin tahterevallisinden ruhumuza.

     Taşıyor kelimeler, dairesel hareketlerle fokurduyor cümlelerin etrafında. Bir cadı gibi kazanımda çalkalıyorum hepsini ve çekip buharını kana karışıp savruluyorum göklerin aykırı boyutlarında. Yönü tayin eden tükürüklü parmağı kaldırıp bakıyorum tadına rüzgarların, haritaları parçalanmış kalbimin içinde hiçbir hücrede küs kalmamış da pusula hangi yönü göstereceğini bulamıyor sorun bu güneyin kuzeyi dışlamasından ibaret; batının doğuyu ezme çalışmasından ya da sadece salatama maydanoz karışmasından. 

     Daralan ruhu basenlere yönlendirip bardağın dolu tarafıyla gargara yapasım var.

Deliliği bırakıp kopup gitmeyen Nil, napaysın?

Sadece Bir Tık ile Devamı Ekranınızda Tatatam! »

Erguvani Bir Angutluk

     Hasenatın hasatında, saklı hasetinin hasılatını kapmaya çalışan mahluk-u şarlatanların işediği denizi sahiplenme çabalarında erguvani bir angutluk, böyle ekşimiş güneşin evlat edindiği lanet edici bir yapışkanlık var gibi. Bulanmış düşünceleri bulaşık makinesine atsak bulantısı geçer mi bu ambiyanstaki pisliklerin? Hey mösyö, kelimelerimi daha lanetlere çevirmedi mi hislerin? Sanırım gökyüzünde bir telaşı sezinleyen yıldızlardan atılan halatla çekilemiyoruz dışarı, "Size yastık diyebilir miyim bulut abi?". O zaman gelecekteki bir oksijen marinasyonuna atalım bütün suçu ve bırakalım tutuşsun ağaçlar, betona dönüşsün gölgesinden zebun şehrin meskeni. (?)

     Hayalleri antiseptik bir zırh yapan zihnin devinimlerinde barfiks çeken düşüncelere fısıldayan bir şeyler ya da birileri var şarkıdan hallice ve savunma hattı çekmiyor burada, psikoteknoloji tabiiyetine sırnaşınca duygular frekansı tutmuyor zamana ait sancıların. Patinajında vicdanların "insanlık" mitoz bölünüyor gibisinden bir hadise dönüyor da bissaniye şimdi aklıma geldi Inception bey acaba senin topaç da hala böyle "fıtıs" diye dönüyor mudur?

     Bir enerji emilimi sonrası yerinde duramayan mitokondri gibiyim; ama ben pompalandığım bu hücreyi yerle bir etmeliyim ki dengeye erişsin bu tabiat-ı dengesizliğin. Belki bir --topya bulmalı ve topyekun benimsemeliyim; ama aklımı çelmemeli kalbim; en fazla arada bir çelme takıp haddini filan bildirebilmeli. 

- Eğer emekleyerek koşuya kalkan şevklerin yüzeyinde zaman içinde bir renk kayması oluşuyorsa çözümü pratik şeylerde aramak lazım: Kostantinoxy Action; aksiyonun olduğu yerde filizlenir duygular, kerizlenirken insanlar... -

     Selamsız bir sabahta pencereden sızan güneşi yakalamaya çalışan beyhude bir aptallığa karşı koyamayız bazen, bir film sahnesindeymiş gibi bir görsellik bulma umuduyla açtığımız o pencerede kuş boku selamlarken bizi anlarız işte: O kuşun sanatını sindirebilenlerden miyiz yoksa öfkeyle camı kapatıp karanlığa içini hapsedenlerden mi? 

     Aslında, hayatın ucundan aşağı sarkıtılıp rüzgarla dans eden saçları arasındaki oksijenin silkülasyonunda boğulan karbondioksitlerimizin yapı taşı olarak döndüğü bu çemberin teğet geçtiği arbedelerinden nişan aldığı aptallıkların topuğundan kafamıza sıçrayan mermileri sıyırınca hepimiz bir parça deliyiz, bir parça mani, bir parça depresif, bir parça fani.

Deli kadın selamlar! 

Sadece Bir Tık ile Devamı Ekranınızda Tatatam! »

Fiyonklu Bir Uçan Tekme Silueti

     Pıhtılamış taravetin keskin zarafeti ile yuvarlanan dudakların kelimelerle şahadeti vaftiz eder mi cenabeti-vari hallerinde zikredilen pospolitik cehaletin kapattığı cari açıklarda kulaç atan "you are not a foolish casanova" güftesinin nasıl eşleniğine çarpıp sonsuza bölüneceği sorusu silik bir işarete bürünecek gibi olurken kafasından vurulan düşünce bulutunun yağmurları ile ıslanan çiçeklerin açtığı gibi koparıldığı bu dar boğazda, pis boğazlığı asgarileştirmeye çalışan beşinci tekil zafiyetlerin şafağında belirecek bir Gandalf(-iye) figürünün selameti getireceği bir ziyafetin sanrısında dahi gölgesine sığınılan ceviz ağacına dadanan kargaların sesi yankılanıyor sanki; bir kadeh Gülhane parkından sözüm ona onanmış bütün tahribatlara.


     - Heyo selamlar eski dostum, tankla değil taramalıdan fırlama sözcüklerimle geldim.


     Musibeti nasihat aleminden çekip rutubetli bir ortama atadururken bir soluklanma ihtiyacı oluştuğunda alınan dumanın ciğerlerde bir valse tutuşmasına eşlik bababında hafifçe etrafta süzülen kafaların tokuştuğu zamana "Gençsin sen yanında bulunsun" hareketiyle iki tokat yapıştırası gelse de insanın, şiddete yan değil dışbükey olunduğu akla gelince kibrit dansı ile baştan def edilir. Kibrit dansı da sanıyorum ki küçükken tuvalet terbiyesi sırasında bazı ebeveynlerin uyguladığı "Bak poponu yakarım he." korkutması mihverinde bir tehdit olabilir.


     Amaaaan'lardan oluşan alanın hesabı sırasında koyvermişlik doğrusuna yetişmeye çalışan bir matematikçi gibi her şeyi literatüre dökme ihtiyacı hisseden akademisyen tavrıyla keşfetmeye çalıştığımız benliğimizin muharebesinde aslında çoğumuz; yakışmayan berelerimizle fırça darbesi dokundurmaya çalıştığımız bu hayatın tuvalindeki küçük bir nokta bile değiliz. Ya da belki biraz ünlem, biraz virgül yahut da fiyonklu bir uçan tekme silueti filanızdır.


     Pörsümüş duyguların korselere tıkılıp şekilist bir tavırla "insanlık" imajına hizmet etmesini beklerken bir taraftan fırlayışı karşısında şaşkına dönen sarkık vicdanlar, yolunası bıyıklar, ah bu namühürlü kadranların işaret parmağının tüyünde zıplayan müteessir ruhlar ve kapımın önündeki Batman tipli minik şey - yavru yarasa filan olmadığını umarak devam ediyorum - parçalanan ışınların kaçtığı iristeki yansımalar sizce de çok bir ımmmm çikolatalı krema - ya da gülen bok - gibi değil mi? Daha çok ikinci gibi, iris açtıran cinsten hani.


     - 6 yılın zamanda parçalanıp hayat sahnesinde "anı"laşma hızına şaşırarak ve "Daha 17 17 17 imiş" melodisinden bir tutam koparıp satır aralarından geçmişe selam çakarken bir "oha falan oluyorum yane".

Anaa Vega yeni albüm çıkartmış.

Sadece Bir Tık ile Devamı Ekranınızda Tatatam! »