Kırılan Vazonun Laneti

     Kaybedince; çıplak hissedersin ya artık kendini. Eskisi gibi olamayacakmış gibi. Gibili cümlelerin taarruzuna maruz kalmış gibi. Bir üşürsün, biraz titrersin, ardından yağmurları pıtlatırsın parkelerin aralarındaki minik çukurluklara. Parkelerde taşa dönüşür umarsızca. Karışır aralarına, önceden birinin döktüğü katreler belli bile olmaz zeminde. Karışır hiçliğe, kıvranır yokluğa doğru.


     Güler misin peki? Gülebilir misin yani? Aslında yüz kaslarının kıpırdanmasından ibarettir o sadece. Sen artık sen değilsin, Snickers'la halledilebilecek gibi değil bu mesele. Duşa girersin, elemleri boşaltırsın üzerine. Saçlarının arasından akan hüzünler yakar gözlerini. Ağlamak değil bu! Gözüme toz kaçtı sadece. Bu hıçkırıklar da benim değil, bak kuş viyaklıyor dışardan. Aptal hayvan, sikti bütün beynimi. Biri kışkış etsin şunu da gitsin başımdan.


     Sinirlenmez misin peki? Delirirsin lan hatta. Hiçbir zaman olmamış ki hayatında, bir gölgeymiş sadece. Güneş açınca ortaya çıkan, karanlıkta senden kaçan bir silüet. İyi gün dostuydu belki de, gece çöktüğünde üzerime, siktir oldu gitti. Ben de bir vazoydum bu sırada. Çiçeğim soldu ilk önce. Sonra yere düştüm sehpadan. Sular aktı parkeye, ilkten bir şişti o da. Düzeldi ama sonra. Ben kırıklarımla bir başıma. Yapıştırılmıyorlar da. Çiçeğim de öldü zaten. Ben de öldüm yavaşça. Aktı gitti bütün öfkem dudaklarıma, küfürler salto attı pistin en can alıcı kısımlarında.


     Kelimeler sanki tecavüze uğrayıp gelmiş gibi yanıma. Üstleri başları darmadağınık, konuşacak halleri yok bu konu hakkında. Zorla alıkoyulmuşlar sanki, artık masum değiller onlar. Sezen'in de dediği gibi belki: " Masum değiliz, hiçbirimiz. " Öyle mi dersin? Tüyleri yolunmuş bir deve kuşu mu olduk şimdi biz? Ciyak ciyak, birbirimizden uzakta, kaçışmalarla falan. Kafalarımızı gömmek kuma, gömülmek toprağın altına.


     Serzeniş değil bu, hafiften bir duygu patlaması. Uykuluyken sabahın köründe kalkmak zorunda kalmak gibi, en sevdiğin kitabı kafe köşelerinde unutmak gibi. İç burkan cinsten, yangın çıkmış da her şeyini yitirmiş gibi. Bir parça da kendini. Ecel terleri dökerken azrailin karşısında debelenmek gibi. Ben gibi. Belki de bir parça sen.  

Bu kadar emo bir yazının altına Johnny Depp koyayım da gözümü gönlümüz açılsın. Ohh. 

- Mizacıma ters hareketlerde bulunuyorum bu ara. O zaman matematik kadar net olaydık keşke diyor ve susuyorum. -