İmambayıldı Yediğinde Bayılacağını Sanan Çocuk

     "Bir 'Höst!' desem hörgücündeki bütün ganimetleri yere düşürecek gibi bir hali vardı gölgelik yerlerin." dedi Güneş, pis sırıtışını dik açıyla fışkırttığı ışınlarına sinsice gizlerken. Ben de "Venüs'le Neptün'e söylesem façanı aşağı alırlar." dedim, "Hem bu kadar gösterme kendini, ağırdan satsana biraz, seni pis aşüfte." Bir kahkaha patlattı, üzerine de bütün sıcaklığını yansıttı. "Benim devrimde siz insan müsvettelerinin konuşmaya hakkı yok." dedi, "Ben ne fırlatırsam onu alacaksınız vücutlarınıza, o yüzden, biraz sıçtınız." Bunun üzerine ben de yağmur dansı yapma kararı aldım, sırf Mikail'i kendi tarafıma çekebilmek için. Karınca duasını da rüzgar duasına döndürüp öyle sunacağım huzurlarına, bakalım ne olacak? Göster kendini ilahi güçler adına yağmur dansı! Güveniyorum sana. 


     Güneşten kavrulan bir beyinden daha anlamlı yazıların çıkması beklenemezdi herhalde. Pörsümüş bir enerji kaldı vücudumda, iyice sinip yok olmuş bir hayat belirtisi. Kadıköy'deyken kendimi çöllerde dolaşan bir bedevi gibi hissettim bugün. Hatta içimden "Bahtsız bedevi sen çölde ne arıyorsaaaağn?" dedim. Kuulumsu "Büyüyünce yakmayan güneş" olsa da, kurtarsa bizleri bu ölümcül bunaltıcılıktan. ( Bir kahkaha efektidir, bir gülmeli ifadelerdir gider tam burada. )


     İmam bayıldı yediğinde bayılacağını zanneden bir çocuğun masumiyetini barındırmak isterdim içimde. Ya da "şıllık tatlısı"nı domates niyetine şırıl şırıl şıllıkların suratına atmak bir tebessüm kaynağı olabilirdi mesela. Görünmez bir vantilatör geçirmek kıyafetinin iç kısımlarına, tiril tiril dolaşmak iç bunaltıcı sıcakların ortasında. Hemi de, tek gram bunalmadan. Pis bir sırıtışla güneş gözlüklerinin arasında güneşe bakarak "nihohaleyaaaak" kahkahasını patlata patlata. "Nabeeeeeğr?" demek, film gibi filme çevirmek tebessümcükleri. Dondurmaya bulanmış bir kahkaha, sufle kıvamında bir tatlılık ve şiirsel dokunuşlarla surata dokunan bir rüzgar. Develenmiş insanlar, debelenmiş bir Güneş, "deheeey" sırıtışlı çocuklar. Ve dahası, reklamlardan sonra!


     Sahi, hayatımızı reklama sokabilme gibi bir şansımız var mıdır acaba? Uzaklara gitmek öncesinde, uzun bir süreliğine, sonrasında geri dönüldüğünde ise her şey aynı kalmış olacak ama. Ya da belki de geri de dönmek istemez insan. Sömürgeci ruhlara sahip olduğumuzdan, hep "Ben bununla yetinemem anneeeeğ!" modunda dolanıyoruz ortalıklarda. Ama belki de, o "Reklamlar!" diyen kadının sinir bozucu sesinde bir masumiyet kırıntısı gizlidir? Belki de bir mesaj iletmeye çalışıyordur bizlere? "Sizler de reklama girseniz ya birazcık, bunalmadınız mı artık, öyle hafiften girilen tatiller değil bunun çözümü ama, birazcık kalıcılık getirin hayatınıza." deme çabaları falan? - Hiç alakası olmayan yerlerden anlamlar çıkaran mazbut tarafımla tanıştınız, merhabalar. En aptal şarkı sözlerine bile ne anlamlar yüklerim ben bir bilseniz; fakat konu o taraklarda permalı değil o yüzden oralara girmiyorum. -


- Neşem tıkırında, tebessümler tam kıvamında. Sınavımın nasıl geçtiği konusunda pek bir fikrim yok; ama kötü geçmediği konusunda hemfikiriz kahyamla. Büyük konuşmuş gibi olmayayım, hani çok yükseklerde bir şeyler de beklemiyorum; ama sanırım oldu. -

Nil'in şarkıları çok şeker yahu. Nostaljik olalım, dedim ben de. Bence iyi ettim. Hoş oldu. Herkeslere benden bir vantilatörlü klavye, rüzgar üflemeli ekran ve niceleri ütopyalarda. Gel buyur!