Psikanalitik Şeytan

     Seksi bir ses tonuyla okuyun bu satırları, içinizden ya da dışınıza yansıtarak etrafınıza toplayıp da birilerini Heredot Cevdet misali var edin sözcüklerimle beni dünyanızda. Başka bir yerden geliyorum bugün, evrenin inanılmaz sırlarından biriyim bu sefer belki de ben. Ruhunuza dokunmaya geldim veyahut içinizdeki bir şeyi kıpırdatmaya. Bugün aslında sırf gelmek için geldim, elimde sigaram, silüetimle dumanı birlikte salınıyorlar göklerde. El sallasam görmezsiniz beni ama, ben görüyorum sizleri, o bakmaya korktuğunuz köşelerdeki iyi huylu kişi ben. Aslında bir "kişi" olmasa da, sizlerden biri, içinizdeki kişilik bölünmelerinden fırlayan tatlı bir sima. Bir silüet sadece. Bir karartı belki. Ama varım lan işte. Korkularınızdan sıyrılıp görün beni. Sizin varlığıyla bir türlü yüzleşemediğiniz, bildiğiniz halde kabullenemediğiniz tarafınızım. Sözcüklerle var edilemeyeceğim gibi dışlanarak yok edilemeyecek o benliğinizin parçası.... Korkmayın benden. Kabullenin beni. Sizi katil edecek değilim. Ya ya yaaağ, karakteriniz kaldırmaz bir kere zaten. PİLİZ. Rahatla biraz. Kötü kadın/adam gülüşü de yakışmaz zaten suratına. 


     "Yasak meyveyi yedirdim, insanlar kovuldu ni ha ho aağ." kafasını yaşamıyorum, öncelikle bunu belirteyim. Ya da Redbull içip de kanatlanmıyorsun, buradaki zebistler -cehennemdeki "yakıcılar"- denediler de iki milim yol kat edemeden daha fenasıyla karşılaştılar. OF. Bu sefer sigaramın küllerinde ezildiler, yazık be, çok içerim hem ben, hepsine yeter, rahat, kafa rahat, kafa sakat, kafa maaağfakalarda anlayacağınız. Ama konudan saptım. Benim demek istediğim, hepinizin içinde benden bir parça var ya, korkmayın ondan. Yemez o sizi. Belki ruhunuzu sömürür hafiften; ama bitirmez.


     Dini konulardan bahsedebilecek kadar bilgili değilim, zamanında meleklik bile yapmış olsam da. Oğlum ben çok baştan savmaydım, o yüzden de kovulmuş olabilirim ya, sizler sadece formaliteden bir sebeptiniz. Neyse, konu o değil. Ben hala konunun aslını astarını önünüze çıkarıp da anlatamadım söyleceklerimi. Buranın havasından mıdır ateşinden midir bilinmez ama gevezelikte üzerimize kimse kül dökemez. Muhabbetim aslında çok bir "sıcaktan ölürken gökten düşen dondurma" kıvamında. Rahatlatır, biraz da başka taraflara fırlatır. Seversiniz çoğu zaman beni; ama itiraf edemeyecek kadar o aptal gururu yapıştırmışsınızdır üzerinize. Yazık.


     Öyle bir hale gelmişsiniz ki, ulan benden daha fenalarıyla bezeli etrafınız da göremiyorsunuz. "BAKAN KÖR FURYALI PİÇLER." diyesim geliyor; ama yine de demeyeyim diyorum. Benden korkacağınıza onların pisliklerini çıplak gözlerle görsenize beee! Çemkirtmeyin beni. Haberiniz olsun buralarda üzerinize çok iddia oynamaya başladık, sayenizde ateşten avrolarla fink atıyorum işte diyardan diyara. Ama asıl güzelliklerden uzaklaştırdınız beni. Artık bana iş kalmadı, insanlar birbirlerini parçalamakla o kadar meşgul ki buradaki ailenizin iblisi işsiz kaldı. İSYANIM VAR LAN. Biraz insancıl olabilseniz ya, ben sizi birbirinize düşürmeliyim, hani mantık o, siz kendi aranızda birbirinizi mahvetmemelisiniz. Gittikçe bana benzemeye başladınız, hatta benim karakteristik özelliklerimi kendinize has bir şekilde modifiye edip pissikopatlaştırdınız kötülük kurumunu. İblis olarak beni bile korkutmaya başladınız, bilseydim baştan böyle olabileceğinizi belki de hiç bu işe atlamazdım iblisleme.


     Artık her boku da üzerime atmaktan vazgeçmenizi istiyorum. Bu ne lan? Her kötülükte, musibette boku şeytana at, tamam başlarda gururum okşanıyordu; ama insan eliyle yapılmış kötülüklerden bile beni suçlu tutunca kırılmaya başladım ya. Evet, şeytanlar da kırılabilir, bunu size öğretmediler mi? VİCDANSIZLAR. "Ay şeytan dürttü.", "Şeytan diyor ki yanaş şuna."lar falan ciddi anlamda boğdu beni. Sizinle aramızdaki boyutsal farkı algılayabildiğiniz gün daha iyi anlaşacağımızı umuyorum. Ve birazcık, insan olun. Bunu dediğime inanamıyorum ama, birazcık içinizdeki iyiliği dışarı çıkartın. Çıkartın ki ben onu ellerimle öldüreyim, çıplak düşünceyle karanlığa gönderebileyim. Bu kadar kötülük inanın sizi bizim alemde çok antipatik göstermeye başladı. Bir kere işimizi elimizden aldınız, yaptığınız piçlik cidden.


     Aile doktoru misali aile iblisleri de vardı yıllar önce, taaa 800'lü yıllarda falan. Zaten aslında bizim sistemimizi sağlık sektörüne oturtmaya çalışmışlar, bu da ekstra bir sinir harbine sebep oldu bizim buralarda. Sonra tedavülden kaldırdık bu sistemi, gerek kalmadı o kadarına çünkü, yakında bizi de tedavülden kaldıracak gibisiniz. Hayır, yanınızda melek kalmaya başladık ya o bir garip geliyor artık. Öyle bir hale geliyorsunuz ki insanlar, bizlere ihtiyacınız kalmıyor kötülüğü yaşatmak için. Kötülüğü her öğüne itinayla rendeleyip karıştıran bir ırk olup çıktınız, oğlum çiğnemeden yutmayın tamam da, bu kadar da almayın, yeter. Her şeyin bir dozu var, tam anlamıyla "şeytan olmadan adam çarpma" kalıbına girip, bacak bacak üzerine atıp oturuyorsunuz. Bütün şevkim kaçtı, küstüm oynamıyorum be.    

- Bir psikanaliz çalışması. Bu sefer klavyemi şeytana çevirdim, tü tü tüüüğ maaşallah. -

 

Twitter'ı şarkı sözleriyle katledesimi getiriyor şarkı. Valla he. Beni bile........