Hüplettiğimiz Tebessüm Dolu Cümleler

     Biz batıl inançlarla büyüyen bir nesiliz. Öyle " Ben değilim, ay ne saçma. " havalarına girip de beni deli etme sakın!  Sen de maruz kalmışsındır elbet " Bu mesajı 34236 kişiye yollamazsan gece yarısından önce götünü pireler kovalayacaaak! " türevi mesajlara. Belki sen de atmışsındır. Hatta içinde bir yerlerde bu mesajların gerçeklik payına ciddi ciddi inanmışsındır. İnkar etme, ergenliğe girdin diye silme bu minik anıları zihninden. Sen hep o mesajlara inanan küçük çocuk olarak kalacaksın ve öyle geçeceksin tarihin gizli kalmış sayfalarına. Altın harflerle olmasa da metal harflerle yazılacaksın özenle. Her harfini hattat sanatçısı yazacak hatta. Hoş bir ambiyans içinde anılacaksın " Batıl inançlı olduğunun farkında olmayan batıl inançlı çocuk " olarak.


     Bir de bu batıl inanç olayı yaş ilerledikçe batıcıl inanca dönüşüyor. Namık Kemal'in aşırı batılılaşmayı eleştirdiği günlerden bugüne bu olgu halihazırda aynı yerinde pinekliyor. Ama ondan da bahsetmeyeceğim şimdi. Zaten öncesinde bir iki laf cambazlığı yapmıştım hakkında. Eğer ki merak edersen buyur canım ciğerim, senden mi esirgeyeceğim? - Eliptik Elit -


     Hatırlarım geçenlerde saçmalamaktan körkütük sarhoş olmuştum. Cidden hee bir şey almadığım halde çakır-keyif-teyf bir halde dolanıyordum ortalıklarda. Birazcık da salaklaşmıştım belki; ama hayat öyle daha güzel lan. Böyle böyle kelebekler sarmıştı kelimelerimin etrafını, konuşuyordum da konuşuyordum. Saçmalıyordum da saçmalıyordum. Fakat saçmalamanın da bir mantığını oturtmuştum, arkadaş " Bugün sende bir şeyler var ama, hadi bakalım. " diyordu ben de mal mal gülüyordum. Ama cidden bir şeyim yoktu, sadece o gün benim için garip bir gündü. Gereksiz bir mutluluk da saçmalığımın yanına kıvrılmıştı, ısıtıyorlardı birbirlerini. Güzeldi be ama şimdi de. Hatta o günü şöyle minimalize edersek: Dengesizliğimde bir denge kurmuşumdur. Adeta ipin üzerinde yürüyoruz dengesizliğim ve ben. - Neyse işte bu da bir anımdı öyle. Ama ben bugün bundan da bahsetmek istemiyorum. Zaten neyden bahsedeceğimi bulana kadar paragraflar dolacak naçiz blog sayfama ve sizler de okumaktan vazgeçip bir siktiri çekeceksiniz belki de bu yazıma. Şaka yapıyorum hee öyle bir düşüncen varsa bırak at kenara onu. O çok pislik bir düşünce, fikriyatı bile hoş değil. Hiç yakıştıramadım sana.


     Son paragrafa geçmiş bulunmaktayım, bak rahat ol sakinleş. Buraya kadar gelmişsen eğer kökle gazı devamını da getirirsin. Zaten derler ya hani, " Bir işe başlamak bitirmenin yarısıdır. " Katılmasam da katılıyor ayağına yatıyorum ve şimdi sen yarısını aşmış bir insan olarak burdan sonra okumayı bırakma ve bırak kelimeler aksın gitsin seninle beraber. Bu son paragrafla birlikte birbirimize sonsuzlukta kenetlenelim. Bir sonumuz olduğunun bilinciyle sonuna kadar kökleyelim gazı bu hayatın bize sunmuş olduklarını sonuna kadar sömürelim. Ve karşısına geçip " ehehe mehehe lan " diyelim ve daha da bir hoş olsun günlerimiz. Birlikteyiz ya sonuçta, bize kimse bir şeyler yapamaz. Gel beraber atlayalım bu kelime otobüsüne. Uçsuz bucaksız bir yolculuğa çıkalım, etrafımızı kitaptan sayfalar sarsın. Hatta bu kitap bizim kitabımız olsun. İçinde mutluluk hikayeleri, anı niyetine hüplettiğimiz tebessüm dolu cümlecikler. Sonrasında hikayenin sonunda... Sonunu getirmeyelim ya şimdiden. Anın tadını çıkaralım biz, gerisini başkaları tamamlar zaten. 


     

 Bu da ımmm çim biçme makinesi görünümünde bir karavan işte.