Fırlatılmış Optimistlik

     Hayatın doruklarına çıkıp da iki tur atasım geliyor bazen Jack Sparrow'dan çaldığım kayıkla beraber. Zaten Jack de onu bir denizciden çalmış Gençlik Pınarı'nı bulmaya giderken. Çalıntı malın çalıntısı benimdir diyerek ben de tıkıştırdım eşyalarımı içine. Neyseciğime, konunun bezi bu taraklarda değil ama. Ben ne diyordum yia? He, hayatın doruklarında kayıkla beraber iki takılasım geldi benim. Pek bir korsan havamdayım bu aralar, uçak yolculuğu içimdeki korsanlığı dışarı fırlattı acımasızca. Ne alakaysa artık? Korsanlık zamane gençlerinin mizacına ters esasında, belki ben de dahilim buna. Ama olsun, hayatın not defterine tecrübeleri kaydetmek babında iki fink atılabilir o kayığın üzerinde. Bir bayrak sallama falan. Efendime söyleyim dürbünle kombinlemek bayrağın rengini. Bir de puslu bir pusula. Of. En çok istediğim şeyin yerini de göstersin. Şu an bu doğmamış kitabım olabilir ama. Ya da susadığım halde almaya üşendiğim bir bardak su.

     Su demişken; umarım fırlattığım optimistlikler sayesinde bardağın dolu tarafını görenler furyasına katılabilmişsinizdir sizler de. Katılmamışsanız da, katılmış gibi yaparak şurada şahsımın üzerine iki gramlık mutluluk atmış olabilirsiniz. Çaktırma. Zaten mutluluğun eldesi bence ölümsüzlüğün iksirini bulmak kadar zor ve imkana el vermeyen şartlardan oluşmamalı. Saf bir şekilde, her yerde, her şekilde karşımıza çıkabilecek hüptrik bir şeydir o, görebilene. Pek bir şekerdir de. Şükelata gibi. Hemi de beyazından.

     Şu saatte dışarıda bağırışıp çağıraşan yaşlı kadının kafasını klozet kapağına sokup Ankara'nın gobeğinde dolaştırasım geldi. Fakat, gurbet ellerde olduğumdan öfkemi içime gömdüm, o cırtlağın suratına gömmek varken. Bir kürekle yardıma gelin de, suç ortağı edineyim ben de kendime. Nefs-i müdafaa'nın mülayimleriz bizler. Öfkenin kontrolünün acizleri belki de. Ama değil de be. Ama belki de.

     Böyle belirli bir konunun buyruğu altında tıklatmayı pek sevmiyorum klavyeye, az çok belli edebilmişimdir belki zaten kendimi sözcüklerim el verdiğince. Aslında bütünlüğü en çok kaybetmişim gibi gözüken zamanlarda bile bir yakınlık vardır paragraflarımın arasında. Linkimde saklı hatırası, ilkten okuyunca nasıl anlamazsın?

- Her derdin bir reçetesi olsaydı keşke. Devaları devlerin elinde hem de deve sırtında bazısının, bulamıyorum, kovaladıkça kaçan ateş böceği oluyor karşımda, devlere özgü o figürleriyle ateş saçıyor etrafa. Shrek'in ateşli versiyonu, Fiona'nın en kızıl katmanı gibimsilerden. Klavyeninse ulaşamadığı yerlerde. Sözcüklerin yasaklandığı o minyatür şehirde. Birazcık kalbimde. Birazcık da göklerde. -

Bir Kimbra patlatalım bu şarkının üzerine. ¨Çalsın sazlar oynasın kızlaaar. ¨ 

Geleceğin Amy Winehouse'ına selamlar. Talihin benzemesin de canim. Gerisi teferruat.