Afili Cümleler

     Kafamın içinde tepişen ördek yavrularına bir "DUR!" demek gerekiyor sanırım. Düşüncelerden düşüncelere, diyarlardan diyarlara doğru sek sek oynayan fikirlere bir "kaplumbağa tohumu" takmak gerekiyor herhalde. Susturmak gerekiyor kafamın içindeki dilinin tüyü bitemeyen kaynanayı. Bir yavaşlatıcı bulmak gerekiyor, bir durdurmak....


     Gözlerimi kapatınca önümde sanki Jack Sparrow belirecekmiş gibi hissetmeliyim. Ya da bir Simyacı triplerine girerek patlicanı buzdolabına koyup ondan dondurma elde etmeyi beklemeliyim. Sözcükleri gümüşten bir ayracın içinden akıtarak gerçekliğe doğru ilerlemeliyim. Belki de sadece Lana Del Rey dinlemeliyim. Düşüncemin tohumlarını birazcık keşleştirmek için. Kafa olmuş kelimeleri zihnimin en körelmiş noktalarına sokuşturmak için. Meditasyon yapıyormuş gibi, kendimi müziğin tatlı sularında bırakmak için. Belki de ruhsal yoga yapmak için. Ruhuma gıda niyetine bir "oooğm" yaptırmak için. Bacak bacak üstüne atıp sonra onları ayırmak için. Belki de hiçbiri için de değil. Sadece, gözlerimi kapattığımda karşımda Jack Sparrow olacağı için..........


     Görünen köyün kılavuzuna ihtiyaç duyulmayacak bir diyarın içine adımlar atmak tatlı bir tebessüm sebebi olabilirdi. Bütün kılavuzları büyük bir ateşin içine atıp yakmak iyi hissettirebilirdi, sanal olsalar dahi. Betimlemelerimi beti benzi atmış şahısların suratından çitelemek gibi aptal fantezilerin dahilindeki zihnim, ne yapması gerektiği konusunda hiçbir fikre sahip değil. PİYUF. Keşke sözcüksel efektler gerçeklere yansıma yapabilseydi. YEA. Keşkeli cümlelerin katlini ellerimle yapmak için, aforoz edilme işlemini harf-i diyarıma postaladım. Wait for it....


     Sözcükleri kimi anlamlarla sınırlandırmak istemiyorum bazen. Öyle kelimeler var ki, anlamından çok farklı şeyler hissettiriyor bana söylerken. Onları, kendi anlam denizimde yıkayarak öyle kurutup kullanmak geliyor içimden. Yapıyorum da çoğu zaman; fakat karşımdaki anlamadığındaysa sinirlenip bırakabiliyorum anında. Gereksizce. Bazen TDK ile kavga edesim geliyor. Sözcüklerin bana anımsattıklarıyla oradaki anlam alakasızca dolanıyor ortalıkta. Ağızda dağılan sözcüklere yüklenen gereksiz laf kalabalığına "hiyaaağ" efekti yardımıyla uçan tekme atasım geliyor. Adaletsizliğin adalelerini sıkmasıyla sinirlerim amuda kalkıp akrobasi hareketleriyle sert bir düşüş yapıp incitiyor bileğini. YAPMA BE.


     Sessizliğin içinden kendini dışarı atan bir çığlığın sanatsal üslubundan ya da kalabalığın içinde sükunetini koruyan birinin ezik gururundan yapılma bir temelde sallanmaktansa, ilahi öğeleri kendi öğünüme karıştırıp insanların önüne meze olarak sunmaktansa, kulaktan dolma bilgilerle kendime bir yol haritası çizip orada dolma sarmaktansa, her gün biraz kereviz biraz da patlican yerim daha iyi. - Yalnız, yazarken bile midemde bir hareketlenme hissettim. YOĞ, Beyza kusmayacaksın. -


     Sözcükleri domino taşları gibi dizerek oluşturduğum dünyaları yıkıp yeni yerler açıyorum kendime bazen. Nefes alacak halim kalmadıysa sorun etmiyorum, duman alıyorum ben de biraz o zaman. Zaman mefhumu yitik bir kadının ruh haline bürünüp ona göre davranasım geliyor bazen; ama zaman her iki türlü de akıp gidiyor zaten, kabul etsem de geçiyor, etmesem de. O zaman ben de sırıtık ifadeyi takındığım gibi suratıma, bozuk saatime taktığım pille beraber kabullenip bu gerçeği devam ediyorum yoluma. Filmlerdeki gibi afili cümlelerin ardına saklanmadan, sadece onların üstüne basarak.

Amy gideli de 1 yıl olmuş yalnız... Cidden zaman geçiyor, bir yandan geçirmeyi de iyi biliyor.

"You go back to her, and I go back to us....."